‘Het portret’ is de laatste tijd een beetje een ondergeschoven kindje geweest als ik terugkijk op de afleveringen in mijn blog gedurende de laatste tijd. Geheel ten onrechte natuurlijk en daarom is het de hoogste tijd daar verandering in te brengen!
Waar is een geslaagde tekenopdracht van afhankelijk? Hoe krijg je leerlingen van het idee af dat het tòch niet zal lukken om een ‘mooie’ tekening te maken? Hoe laat je leerlingen ontdekken dat zij meer kunnen dan zijzelf denken? (meer…)
Gedurende de eerste jaren van het nieuwe millennium ging de KSE zich steeds meer profileren op nieuwe media. In mijn blogberichten is daar al vaak over geschreven. Wil een dergelijk initiatief succesvol zijn, dan zul je behalve een enthousiast team met collega’s die de kar willen trekken, ook je leerlingen mee moeten krijgen. In die jaren hebben we op de KSE het geluk gehad diverse lichtingen leerlingen voor ons neus gekregen te hebben die zeer breed op dit terrein getalenteerd waren.
Laat je leerlingen een (zelf)portret tekenen of schilderen, dan gaat het bijna altijd natuurlijk over de verhoudingen en anatomie van het gezicht, plasticiteit en licht en schaduw, en natuurlijk op de allereerste plaats: verrekte goed kijken in de spiegel of naar een voorbeeld (model of foto). In onderstaande aflevering van mijn blog wordt een zelfportret-opdracht eens op een andere wijze aangekaart.