Schoenen: altijd een dankbaar object om na te tekenen, èn je hebt ze altijd bij je! Reden waarom dit van oudsher een prima studie-object is voor een lesje tekenen naar de waarneming, of je nu in de brugklas zit, zoals hieronder te zien is, of in een eindexamengroep! Wèl natuurlijk goed ventileren als een brugklas van 25-30 kinderen schoenen uittrekt… Gelukkig heeft iedereen tegenwoordig een telefoontje om een foto te maken van zijn/haar schoeisel dus dat probleem hoort thans tot het verleden.
Degenen die mijn blog volgen weten dat ik af en toe ook wel eens wat laat zien van het werk van mijn kleindochter Britt. Zij zit thans (nog eventjes) in de tweede klas en heeft tekenen van mijn goede collega Kees Lauwen.
Laat je leerlingen een (zelf)portret tekenen of schilderen, dan gaat het bijna altijd natuurlijk over de verhoudingen en anatomie van het gezicht, plasticiteit en licht en schaduw, en natuurlijk op de allereerste plaats: verrekte goed kijken in de spiegel of naar een voorbeeld (model of foto). In onderstaande aflevering van mijn blog wordt een zelfportret-opdracht eens op een andere wijze aangekaart.
Zoals in de laatste aflevering voor de herfstvakantie beloofd in het eerste deel van dit billboardverhaal uit 1990, hierbij de tweede reeks, bestaande uit vier werkstukken en te zien destijds als je richting Breda reed. Het betreft allemaal werkstukken van Vincent die gemaakt zijn in 1888 wanneer hij uit Parijs vertrekt en neerstrijkt in de Provence.
