Ik heb het in een vorig blogbericht al eerder beweerd: perspectief is en blijft een lastig geval voor veel leerlingen: je ziet het of je ziet het niet…
Op 9 september jl. was het zover: de gepensioneerde KSE-docenten (waar ik me intussen ook al 4 jaar toe mag rekenen) waren uitgenodigd voor een rondleiding in het splinternieuwe brugklasgebouw, wat op die datum dus precies een week in bedrijf geweest was.
Toen ik nog voor de klas stond heb ik niet alleen geprobeerd leerlingen zo goed mogelijk te onderwijzen en hen naar het eindexamen te begeleiden, maar heb ik ook elke gelegenheid aangegrepen om met mijn teken- en medialeerlingen naar buiten te treden om buiten de vertrouwde omgeving van de school allerlei projecten te draaien.
De locatie waar ik in de beginjaren van mijn ‘lesleven’ in Etten-Leur de meeste tijd heb doorgebracht is het brugklasgebouw aan de Kerkwerve in Etten-Leur. Dit vertrouwde gebouw gaat verdwijnen.
