‘Je gaat het pas zien als je het door heb’. Deze befaamde uitspraak van een bekende voetbalprof is niet alleen van toepassing op het spelletje, maar zeker ook op perspectief. Leerlingen vinden het vaak erg moeilijk om te doorzien hoe het allemaal in elkaar steekt: het hele verhaal rond horizon, vluchtpunt, wijkende lijnen en dichtbij en veraf. Ook ellipsen, eigenlijk circels in perpectief, vinden ze moeilijk. Hieronder, en in volgende posts, een paar opdrachten om de leerlingen een beetje wegwijs te maken in de wereld van de perspectiefleer.
Europa in de school was al twee afleveringen een groot KSE-succes met relatief veel leerlingen die in de zomervakantie steeds Europa mochten intrekken. Nadat het in 1991 en 1992 raak geweest was op prijzengebied, was ik in 1993 en 1994 niet in staat om met mijn bovenbouwklassen mee te doen omdat we in het kader van o.a. het 25-jarig bestaan van de KSE andere besognes hadden waarover later meer.
Vandaag weer eens aandacht voor één oud-leerling: Boris Walet. Hij was van de ‘klas van 1995’ en behaalde dat jaar zijn vwo-diploma met tekenen in zijn pakket. Een van de redenen dat Boris hier in de picture staat: zijn totaal eigen wijze van werken, een tekenstijl die zeer herkenbaar is, een grote mate van weten wat hij wil/eigenwijzigheid, en het vermogen een opdracht ‘naar zich te te trekken’, d.w.z. ècht zìjn interpretatie er aan geven.
De meeste posts in dit blog schrijf ik met trots en tevredenheid: door het op te schrijven en alle bijbehorende foto’s, filmpjes en artikelen erbij te halen, te selecteren en te plaatsen ga ik terug in de tijd en beleef zo weer opnieuw een stukje van een mooi project of een geslaagde opdracht. Deze laatste aflevering over het tunnelproject wijkt daar van af. Onbegrip, boosheid en frustratie komen weer boven als ik denk aan hoe het uiteindelijk met het tunneltjes schilderen afgelopen is…
