Alvorens de KSE zich als cultuurprofielschool met nieuwe media als speerpunt ging manifesteren, werden er natuurlijk heel wat ‘vingeroefeningen’ gedaan. Leerlingen namen, zoals al eerder in diverse posts op dit blog te lezen valt, vaak zèlf het initiatief, hetgeen door mijn collega’s en mij alleen maar toegejuicht werd.
Ook ik trek er weer even tussenuit met mijn blogje. Eind augustus, begin september hoop ik weer van de partij te zijn! De tekening van na de toetsweek uitgeputte leerlingen hieronder heb ik in 1976 gemaakt voor de laatste aflevering van dat schooljaar van het roemrucht KSE-schoolblad Slurfje .
Wetenschap en techniek enerzijds, kunst anderzijds. Sinds de Renaissance met homines universales als Leonardo da Vinci,weten we dat deze componenten zeer goed verenigbaar zijn en elkaar kunnen versterken. Chris Damkat, een leerling met een verder zeer zwaar exact pakket, had ik aan het einde van de negentiger jaren van de vorige eeuw in mijn vwo-examengroep tekenen en hij liet de combinatie kunst en wetenschap op fraaie wijze met een van de eerste filmpjes die ik voor een schoolexamen aangeleverd kreeg.
Als bij tekenen/kunst praktijk(tekenen, schilderen, beeldbewerking, filmen) en theorie (kunstgeschiedenis, kunstbeschouwing, kennis van de beeldaspecten, etc.) hand in hand gaan bij een opdracht en de leerling aldus in staat is de verbanden te ontdekken tussen wat hij maakt en wat in het verleden anderen, kunstenaars, gemaakt hebben, is er, denk ik, sprake van een optimale opdracht.