Vandaag aan de dag is het inmiddels een traditie waar de meningen nogal over verdeeld zijn: de examenstunt. Helaas loopt het bij deze activiteiten op veel scholen uit de hand en resulteren ze jammer genoeg vaak in schade aan de school of aan privé eigendommen om nog maar te zwijgen over de verstoring van de lessen voor de leerlingen die nog niet aan hun laatste schooldag toe zijn…..
In 1981, toen op de KSE de eerste examenstunt uit haar geschiedenis plaatsvond ging het er allemaal echter erg goedmoedig aan toe. Bovendien betrof het hier geen actie van de hele lichting eindexamenkandidaten van dat jaar maar, zo meen ik me te herinneren en de foto’s lijken dat te bevestigen, slechts een selectie leerlingen uit één VWO-6 groep. In de namiddag van die laatste lesdag werd de docentenkamer eventjes bezet en ging men op de foto met diverse docenten, waarna een deel van het gezelschap ’s avonds, bij het invallen van de duisternis zich bepakt en bezakt, dwars door de omringende struiken naar het sportveld begaf om daar de nacht op vrolijke en gezellige wijze door te brengen.
Hieronder wat foto’s van de activiteiten gedurende de dag, gemaakt door een van de leerlingen ( Marcel van Eyck?) met dank aan Ad Thijs en zijn archief. Men ging daarbij op de foto op verschillende locaties binnen de school en er werd wat geginnegapt met diverse collega’s.
Maar we zullen iemand aan het woord laten die er ook echt bij aanwezig geweest is. Mijn goede vriend, oud-leerling, en later KSE-collega Levensbeschouwing Ad Thijs was een van de mensen die bij dit initiatief betrokken waren en hij herinnert zich deze gebeurtenis als volgt:
Toen ik in 1975 op de KSE kwam, kwam ik (via een wat ouder brugklasgebouw) op een gloednieuwe, in veel opzichten zeer moderne school. Een school met veel, vaak jonge, enthousiaste docenten. Het was een school waar heel veel kon, ook al moest dat soms stevig bevochten worden (ik denk hier aan de strijd voor een censuurvrij prikbord en diverse gesprekken met de rector over de schoolkrant). Maar, die ruimte was er: je werd, in mijn beleving, doorgaans redelijk serieus genomen. Heel veel docenten hadden een goede band met leerlingen. Ik denk dan ook met veel plezier aan mijn tijd als leerling terug. Als dan de tijd komt om van die school afscheid te nemen, dan wil je dat ook in stijl doen.
Het idee voor een “examenstunt” zal wel op de een of andere manier over zijn komen waaien van andere scholen waar dat al traditie was. De precieze details weet ik niet meer. Ik kan alleen maar vertellen hoe ik het me herinner.
Indertijd had de KSE een intercom waarmee de rector of conrectoren mededelingen van algemene aard konden omroepen. Het startsein voor onze laatste schooldag werd gegeven doordat ik naar de balie (waar de omroepinstallatie was) ging, om om te roepen dat “in het kader van een atoomoefening iedereen opgeroepen werd om zich naar de atoomschuilkelder onder de aula te begeven”. Grote onzin, en natuurlijk was er geen leerling die daadwerkelijk het lokaal verliet, maar dat was ook niet de bedoeling. De mededeling zelf paste heel erg in de tijdsgeest, toen kernwapens zo’n beetje het centrale thema waren. Het voornaamste doel van die actie was om aan te geven dat er iets speciaals (onze laatste schooldag) aan de hand was. Er werd in een enkel lokaal wel een poging ondernomen om de les te verlaten, maar dat werd door de betreffende docenten zonder bloedvergieten voorkomen. Het tekent de KSE van toen dat er niemand tegensputterde en ik netjes de microfoon kreeg overhandigd zonder dat er eerst contact opgenomen moest worden met een meerdere. De eerste inbreuk op de officiële gang van zaken was een feit.
Daarna was het aan de verzamelde eindexamenkandidaten om op die weg voort te gaan. Het volgende “officiële” bastion was de docentenkamer. Absoluut verboden terrein voor leerlingen (nu ik zelf docent ben, snap ik ook waarom…). Maar hoe kun je ooit de KSE verlaten als je dat laatste bolwerk niet hebt genomen? We gingen, enigszins aarzelend, naar binnen, en als ik het me goed herinner, zag Peter Schellens (aan wie ik met groot respect terugdenk) ons naar binnen gaan, waarna hij -met kenmerkende ironie- sprak “Dit is zééér gevaarlijk, wat jullie nu doen…” of woorden van gelijke strekking. Na het maken van wat foto’s (fotograaf: Marcel van Eijk) gingen we gewoon weer naar buiten, zonder ook maar een spoor achter te laten. Op andere locaties werden daarna ook nog wat foto’s gemaakt (o.a. de “overhandiging” aan dhr. De Jong van Klassieke Talen van een Van Gogh reproductie die ons al het hele jaar vanaf de muur met de rug had aangestaard).
Wij vonden de “bestorming van de docentenkamer” (in feite gewoon naar binnen gaan toen die zo goed als leeg was en er een aantal foto’s maken) al een hele stunt, maar toen ontstond ook nog het plan om op het sportveld te overnachten.
Hoe we precies op het terrein gekomen zijn, weet ik niet meer. Een andere deelnemer meent zich desgevraagd te herinneren dat we (sommigen met meer moeite dan anderen) over het hek bij de toenmalige bowlingbaan zijn geklommen.
Ik heb geen idee meer hoeveel eindexamenleerlingen er bij waren. Het idee ontstond spontaan en lang niet iedereen zal het geweten hebben. Er zullen er zeker ook geweest zijn die dat maar niks vonden of van thuis niet mochten.
Op een bepaald moment kwam de politie kijken en die hebben toen blijkbaar rector Van den Dungen uit zijn bed gebeld. Die kwam kijken en toen hij ons clubje zag, trok hij de conclusie: nou, daar zal geen rottigheid van komen. En daar heeft hij gelijk in gehad. Zoals ik het me herinner is het allemaal heel vriendelijk verlopen. Het is veelzeggend dat op de foto’s van Ben Steffen we alles heel netjes aan het opruimen zijn. Je ziet hoe schoon het veld is. Grappig dat er op de achtergrond alweer een klas aan het gymmen is. Dat opruimen na een examenstunt is helaas de laatste jaren een wat ondergesneeuwd onderdeel geworden. Volgens een mededeelnemer werd er ons daarna nog een ontbijt aangeboden, maar dat kan ik me niet meer herinneren.
Tot zover het relaas van Ad. Het komt overeen met het verhaal van rector Tiny van den Dungen die me ook eens verteld heeft over die nacht dat hij door de politie in zijn welverdiende nachtrust gestoord werd. Zelf kan ik me de gebeurtenis ook nog herinneren: omdat ik altijd vroeg op school was ( ik vond het plezierig om met een kop koffie op mijn gemak de dag te beginnen en rustig alles klaar te zetten voor de eerste les) was ik ook getuige van het ontwaken van de bewoners van het kampement en de ontmanteling daarvan, zoals hieronder te zien is op de foto’s van Stem-fotograaf Ben Steffen die eveneens vroeg ter plekke was.
Zoals in onderstaand artikel uit Dagblad De Stem valt op te maken is alles onder de kundige regie van rector van den Dungen op passende wijze afgesloten en mocht deze eerste stunt als zeer voorbeeldig in de KSE-historie opgenomen worden.