The past is never dead
It’s not even past
William Faulkner
Er is een brief van kerkvader Augustinus uit de 4de eeuw die hij stuurde aan een kloosterzuster om haar te troosten na het overlijden van haar broer. Daarin zegt hij: ‘De geest van je broer leeft, Sapida, leef met hem, ook nu.’
Zo probeer ik ook te leven met Michiel, mijn onvergetelijke collega en vriend die op 12 april 2019 is overleden na een slopend ziekbed.
Ik geloof niet in het lineaire idee van de dood als afsluiting, dat je als het ware keurig de fasen van rouw zou kunnen doormaken en dat het boek dan dicht kan.
Zo werkt het niet denk ik, het is meer een cyclus, en ook het zoeken naar troost is een continu proces.
Michiel keert op de een of andere manier steeds weer terug in mijn leven, en de rouw om hem ook.
Getroost word ik dan door de prachtige herinneringen aan onze samenwerking en vriendschap.
Mede dankzij zijn aanwezigheid, zijn humor, vriendschap en collegialiteit en onze unieke onderlinge band en samenwerking waren mijn laatste 12 jaar op de KSE onvergetelijk!
Dit gevoel overkwam me weer toen ik onlangs op een oude floppy disk foto’s tegenkwam, gemaakt aan het begin van schooljaar 2002-2003.
Michiel en ik zijn daar wat aan het klooien en aan het kijken hoe in de praktijk een CKV1-opdracht die we aan het ontwikkelen waren het beste aangevlogen zou kunnen worden bij de leerlingen en om een beeld te krijgen van de (on)mogelijkheden.
Een door mij getekend en gefotografeerd ‘horrorlandschapje’ werd met de beamer geprojecteerd en voor het scherm deden Michiel en ondergetekende wat gekkigheid om te kijken wat het effect zou kunnen zijn om te poseren vóór een digitale foto met eventueel andere lichtbronnen en hoe het leerlingen zou kunnen inspireren zelf scènes en decors te verzinnen om een filmscène te verbeelden met henzelf in een hoofdrol.
Natuurlijk maakte Michiel op zijn manier er weer een bijzonder expressieve show van en toen we in het requisietenhok in de aula een oude monnikspij vonden was de boot helemaal aan.
De opdracht die er uiteindelijk uitrolde luidde ‘filmstill’ en de daarvoor gemaakte lesbrief is hier te lezen.
Met de door deze experimenten opgedane ervaringen zijn we toen met onze leerlingen aan de slag gegaan en dat werd toch wel een aardig succes: hier is te zien hoe de opdracht is uitgepakt.
Op de oude floppyfoto’s is duidelijk te zien hoe vooral Michiel het nodige uit de kast haalt om tot het gewenste effect te komen.
Kijkend naar deze foto’s herinner ik me vol weemoed nog scherp het plezier wat we hierbij hadden, hoe we feilloos van elkaar aanvoelden wat de ander bedoelde en besefte ik vol weemoed hoe uniek en productief deze samenwerking was.
Michiel: nog lang niet vergeten en diep in mijn hoofd en hart.
Ook na de dood blijft de verbondenheid, alleen in een andere vorm…
Michiel in zijn element
Michiel in zijn element
Michiel in zijn element
Monnik Michiel
Monnik Michiel
Ondergetekende in de pij
