In militaire dienst of niet?

Sinds 1 mei 1997 is de dienstplicht in Nederland afgeschaft. Of beter gezegd opgeschort, want de opkomstplicht en daarmee de dienstplicht kan eventueel ooit weer ingesteld worden als het nodig is. Door de oorlog in Oekraïne is dit helaas weer een actueel onderwerp geworden.

We werden vroeger op 18-jarige leeftijd geacht om oud genoeg te zijn om Koningin, Volk en Vaderland te dienen. Om ons land te kunnen beschermen en huis en haard te verdedigen tegen eventuele aanvallen van de vijand. Dus viel er tegen mijn 18e verjaardag een brief op de mat met het vriendelijke doch dwingende verzoek om me op een bepaalde datum in een militair keuringscentrum te laten keuren. Na goedkeuring moest je dan een tijdje daarna voor minimaal 18 maanden in dienst, onder de wapenen zogezegd, om een goede, kundige en vooral dappere soldaat te leren worden.

Voor die keuring moest ik in de Kromhoutkazerne in Utrecht zijn.
Daar zou ik onderworpen worden aan een tweetal keuringen: een medische keuring ’s morgens en de zogenaamde “idiotentest” ’s middags.
Na een ochtendje van bekijken, vragen, bekloppen, luisteren en vooral telkens lang wachten kwam in de middag de test met die opvallende benaming.
Ik kwam er snel achter waar die naam vandaan kwam. Een kind van de eerste klas Basisschool zou zich nog rot vervelen daarbij. Bijvoorbeeld “Welk cijfer ontbreekt er in het rijtje 1-3-5-9 ‘”? En zo meer, maar het extra fout doen om afgekeurd te worden….? Nee, dan werd je afgekeurd op S5 en dat was als je na diensttijd moest solliciteren een nadeel, zeker in het onderwijs.

Het eindoordeel luidde: geschikt voor alle diensten, maar ik mocht eerst mijn studie als tekendocent afmaken voordat ik zou worden opgeroepen. Met mijn middelbare school- en HBO-opleiding kwam ik tevens in aanmerking voor de officiersopleiding en ook daarvoor werd ik, na het behalen van mijn onderwijsactes, voor een tweedaagse keuring opgeroepen in Leusden in een kampement met nogal een geschiedenis. Gedurende die twee dagen werd ik daar samen met mijn lotgenoten onder toezicht van een vaderlijke officier onder de krijgstucht gesteld en aan allerlei tests onderworpen waaruit zou moeten blijken of ik geschikt zou zijn voor deze functie. Van dit evenement heb ik ook nog een fraaie foto waarop ik samen met mijn mede aspirant officieren voorzien van buik- en rugnummers en gehuld in militaire overalls en met kistjes aan de voeten ‘vrolijk’ de camera inkijk. Wat van dit alles voor mij de uitslag is geweest heb ik nooit meer vernomen.

Meteen na mijn afscheid van de Academie in 1973 had ik bij de eerste de beste sollicitatie beet op de KSE in Etten-Leur en daar was men bereid de komende vijf jaar steeds uitstel van militaire dienst voor mij aan te vragen wegens onmisbaarheid in het onderwijs. Hoewel ik de oproep voor eerste opkomst onder de wapenen, compleet met treinkaartje al in mijn bezit had,( ik mocht me melden bij de Elias Beeckmankazerne in Wageningen want ik was ingedeeld bij de Verbindingstroepen aldaar) kreeg ik nèt op het nippertje het besluit tot voorlopig uitstel binnen (gedurende de volgende vijf jaar moest het KSE-bestuur elk jaar een formeel verzoek tot vrijstelling i.v.m. onmisbaarheid in het onderwijs doen) en ben ik, na de hierboven beschreven procedure inderdaad vijf jaar lang gevolgd te hebben, uiteindelijk in 1979 definitief aan de militaire dienst ontsnapt.
Hieronder e.e.a. geïllustreerd met de papierwinkel die ik nog bewaard bleek te hebben! Ook hieronder een souvenir, meegepikt uit Leusden waar de officierskeuring gehouden werd: de brandorder voor die locatie, oftewel wat te doen bij brand. Heb ik nog jaren nadien bij mij op de wc hangen gehad, voor het geval dat….