Als we elkaar binnen of buiten de school tegenkwamen begroetten we elkeer steevast met het luid en duidelijk roepen van elkaars naam: ‘Pietjuh!!!’ ‘Sjakkie!!!’ Deze wederzijdse begroeting was denk ik tekenend voor de vriendschappelijke relatie die ik mocht hebben met Piet Godschalk, een van de KSE-concierges.
Congierges heb je in soorten en maten. Ik heb er meegemaakt die zich in de garderobe tussen de jassen opstelden om tevoorschijn te schieten als zij iets waarnamen wat niet door de beugel kon om de stouterik bij de kraag te vatten, ik heb er meegemaakt die regelrechte vertrouwensfiguren voor de leerlingen waren. Allemaal hadden zij echter gemeen een fijn ingestelde radar te hebben voor wat er leefde en speelde binnen de bevolking van het leshuis waar zij de scepter zwaaiden en dat gold zowel voor de leerlingen als de docenten. De meeste concierges die ik meegemaakt heb hoefde je niets wijs te maken!
Ik denk dat het 1974 was. Ik werkte al een jaar als tekendocent op de KSE en Piet Godschalk werd dat jaar conciërge van de ‘expressievleugel’.
In dat deel van het gebouw waren in die tijd de gymzalen en de lokalen voor handvaardigheid, textiele werkvormen, muziek en natuurlijk tekenen gevestigd. De eerste beelden die ik me van Piet herinner: als ik na een 7e of 8e uur naar huis ging en vanaf de eerste verdieping waar de tekenlokalen gevestigd waren neerkeek in een gymzaal: Piet met ferme tred achter een grote brede bezem die de gymzaalvloer aanveegde.
Piet was iemand die eigenlijk best wel formeel omging met de leerlingen: voor hen was hij meneer Godschalk maar dat hinderde hem niet bij zijn vaderlijke rol naar hen. Hij was soepel en meegaand maar greep meteen in als hij iets zag wat echt niet door de beugel kon. In de expressievleugel hadden wij een goeie aan hem: hij was betrouwbaar, stipt en gezellig en relaxed in de omgang.
Later zou Piet zijn carrière vervolgen en o.a. de verantwoordelijkheid krijgen over de kantine van leshuis 2. Als je daar een surveillancebeurt tijdens een pauze had kwam Piet je in de les daaraan voorafgaand een kop thee of koffie brengen zodat je, mocht je dat vergeten zijn, meteen wist waar je verwacht werd.
Toen hij in 1999 na 25 jaar conciergeschap met pensioen ging was de KSE nog niet van Piet Godschalk af. Twee dagen in de week deed hij ‘boodschapjes’. Mocht je plotseling ergens op misgrijpen tijdens je lessen, dan noteerde je op een briefje dat op een vaste plek bij de administratie lag het door jou benodigde, en Piet kwam het vervolgens vaak persoonlijk bij jou in het lokaal aanreiken.
Ook die baan heeft Piet 25 jaar lang volgehouden.
Nu is het echter mooi geweest: onlangs heeft Piet op 87-jarige leeftijd afscheid genomen van de KSE die thans verder moet zonder deze kleurrijke figuur. Het doen van boodschapjes blijft gelukkig in goede handen: de door Piet zelf voorgedragen 71-jarige Cees Boot, die zijn sporen verdiend heeft als brugklasconcierge op de KSE neemt zijn functie over!
Pietjuh!!!! Van harte nog vele mooie jaren toegewenst!
Hier en hier is nog te lezen hoe Piet ook in de plaatselijke pers terechte aandacht gekregen heeft. En ook Omroep Brabant wist hem te strikken voor een interview zoals je hieronder ziet. Piets item daar werd overgenomen door NOS Stories en ook daar kreeg hij veel terechte waardereing!
1982 Met andere leden van het O.O.P. tijdens een Sinterklaasviering
1982 Piet wordt door Sint (en Zwarte Piet) in het zonnetje gezet
1996 Piet na de pauze aan het werk in ‘zijn’ kantine.
1999 Omslag van het afscheidsprogramma voor Piet
2024 Piet weer even terug in ‘zijn’ expressievleugel
2024 Piet weer even terug in ‘zijn’ expressievleugel
