Underground op de KSE, deel 2

Een hele tijd terug heb ik een blogbericht gewijd aan het ‘underground-tekenwerk’ van oud-leerling Herwin Walravens. Deze zeer getalenteerde (strip)tekenaar publiceerde destijds (begin jaren 80) in het schoolblad strips en tekeningen die gerekend konden worden tot het hoofdstuk ‘stevige kost’ of, zoals de Amerikanen in die jaren zeiden ‘shocking stuff’.

Naar aanleiding van dat eerste stukje reageerde Herwin (uiteraard wat ouder en wijzer geworden) o.a met de vraag: destijds nooit gedacht om de politie in te lichten?
Als verstokt fan van undergroundstrips kon ik die vraag natuurlijk ontkennend beantwoorden. Natuurlijk niet. Toen ik in 1970 als student aan de academie voor opleiding tot tekenleraar in Tilburg bij boekhandel Gianotten mijn eerste bundel met underground comics ( ‘Gung Ho, all American Comicks’,) aanschafte vroeg de bezorgde winkelbediende me wat me bezielde om een dergelijk boekwerk te willen lezen en te bezitten….
De omslag van dit werkje zie je hieronder en verklaart wellicht de bezorgdheid van de goede man.

Hoe dan ook: van dit soort strips moet je ècht een liefhebber zijn. Ik moest nog ergens een albumpje van Herwin hebben wat ik destijds van hem gekocht heb. Toen Herwin de strips daarin tekende en het het boekje in 1983 uitkwam zat hij nog steeds op de KSE. De stripverhalen laten zien dat Herwin zowel met penseel als met de pen beschikt over een voor zijn leeftijd fenomenale tekentechniek. Ook de inhoud van de verhalen mag er wezen, en blijkt hier en daar, 37 jaar na dato, weinig aan actualiteit ingeboet te hebben. Dat Herwin een groot bewonderaar is van Peter Pontiac, een tekenaar die ik ook zeer hoog heb staan, is ook te zien aan de tekenwijze in sommige van zijn verhalen.

In dit blog en in deel 3 van deze serie alle verhalen uit het album. Bij mijn weten heeft Herwin indertijd ook gepubliceerd in diverse comic-bladen, zoals TNT, Baal, Striprofiel, en Red Cat is ook even verschenen in het communistische blad De Waarheid, waarbij de geestelijke vader zich bediende van het pseudoniem ‘Herrie’.

Helaas is Herwin na zijn KSE-tijd en een blauwe maandag op de Rietveldacademie, via een tekencollectief in het krakerscircuit al snel verdwenen uit het comic-wereldje. Heel jammer, want wie weet wat er anders nog voor moois gekomen zou zijn. Niet getreurd, wellicht dat zijn huidig leven in het verre Thailand inspiratie opgeleverd heeft voor een mooie graphic novel.

Volgende keer meer uit Herwins bundel uit 1983, of, zoals ze dan zeggen in de wereld van het stripverhaal: “Wordt vervolgd!”