In de 80-er jaren van de vorige eeuw, toen ik Marjan van de Vrie in de klas had stond het hele computergebeuren nog in de kinderschoenen. Toch had de KSE in die jaren al een computerlokaal. De apparaten die daar te vinden waren en waarop les gegeven werd door Broeder Franciscus, destijds een pionier in computeronderwijs, waren de roemruchte Commodore 64 machines die destijds voor dat moment eigenlijk best wel geavanceerd waren.
Ik kan me nog goed herinneren dat Marjan een keer erin geslaagd is een prachtige tekening op zo’n Commodore te maken, hoewel de machine daar eigenlijk niet voor toegerust was en geschikte tekensoftware ook niet voorhanden was. Met de bijbehorende naaldprinter, oftewel in het Engels dot-matrix printer,met kettingpapier waarop e.e.a. afgedrukt werd, kon de tekening geprint worden en vol trots in het tekenlokaal gehangen worden. Jammer genoeg is dit werkstuk niet bewaard gebleven…
Ondanks Marjans huzarenstukje met deze toen splinternieuwe techniek, liet zij in een ander werkstuk, wat zij enige tijd later zou maken (in 1985 toen zij in Vwo 6 zat) op ‘klassieke’ schilderswijze heel voorspellend een andere kant van het computergebruik zien: het verslavingseffect. In haar werkstuk voert zij een mensachtig wezen op dat met bloeddoorlopen ogen een grauw maskerachtig gezicht met ingevallen mond wezenloos naar een computerscherm staart. De figuur in kwestie is aangesloten op een primitief infuus en bevindt zich verder in een onbestemde ruimte waarin hij/zij met magere vingers het toetsenbord beroert.
Licht van de monitor beschijnt het gezicht en het kleurgebruik is grauw en grijs waardoor de aders van de bloeddoorlopen ogen des te meer opvallen. Voordat er eigenlijk sprake van was, leek Marjan dus toen al, in 1985, deze verslavingsvorm voorzien te hebben!
Dit was het laatste werkstuk uit de ‘Marjan-collectie’. Ik ben haar zeer dankbaar dat ik dit schitterend werk hier in mijn blog mocht tonen!