De KSE op haar best…

Zaterdag 11 mei jl. hebben we in de theaterzaal van de KSE, samen met zijn partner Femme, met zijn ouders en een zaal gevuld met talrijke oud-leerlingen, collega’s en oud-collega’s als school met zijn allen afscheid genomen van ons aller Michiel, bevlogen collega, dierbare vriend en zorgzame mentor op onze KSE.

In een herdenking van een uur werd er in woord, beeld en muziek stilgestaan bij deze onvergetelijke kerel waarvan we helaas zo vroeg afscheid moesten nemen. De theaterzaal van de KSE baadde in stemmig licht en op het podium stond een eikenboom opgesteld en een prachtig bloemstuk voor het spreekgestoelte. Na een warm en zeer persoonlijk woord van welkom van rector Peter van Heusden deelden verschillende sprekers hun herinneringen over Michiel, afgewisseld door muziek waarbij de meest schitterende foto’s van Michiel de revue passeerden.

Heel speciaal was het verhaal van Frank Kimenai, een van Michiels oudste en beste vrienden uit de Metal-scene waar Michiel ook zo hartstochtelijk deel van uit gemaakt had.  Het lijken twee parallelle universums: het leven van een tekendocent en dat van een van de beste frontmannen die deze muziek heeft voortgebracht.

Het verhaal van Frank, voorafgegaan door het nummer ‘Roses’ van de Belgische band dEUS maakte duidelijk dat de Michiel op de KSE en de Michiel op het Metal-podium toch meer overeenkomsten bleken te hebben dan dat je zo op het eerste gezicht zou zeggen. Kernwoorden daarbij waren natuurlijk overwicht (‘de grootste aap op de apenrots’),  kennis van zaken, wijsheid, oprechtheid, integriteit en bevlogenheid. En daarna rolde de muziek van Michiel en zijn band door de zaal…

Ronduit ontroerend was de bijdrage van oud-leerling Tijmen Dekkers: heel aansprekend nam hij ons mee naar de eerste les kunstgeschiedenis van Michiel waarmee hij de hele klas voor de rest van het jaar inpakte.  Michiels beste vrienden op de KSE Arjen, Eric, Dave en Richard hadden het laatste woord met een paar prachtige anekdotes en een ontroerend mooie afsluiting van Richard waarna Wagners Walküre de viering daverend afsloot. Daarna was er nog volop gelegenheid met elkaar herinneringen op te halen aan deze unieke en kostbare mens, werden de muurschilderingen in de expressievleugelgang waar Michiel en zijn leerlingen aan bijgedragen hebben bekeken, en werd er een jonge eikenboom geplant in het plantsoen bij de docentenkamer ter nagedachtenis aan Michiel.

Van 2001 tot aan mijn afscheid in 2012 heb ik het bijzondere genoegen gehad met Michiel te hebben samengewerkt op een heel speciale wijze. Tijdens deze herdenking mocht ik, en ik vond het een grote eer dit te mogen doen, met de aanwezigen delen wat Michiel voor mij betekend heeft. Die tekst vindt je hier.

Nèt op de zaterdag waarop deze viering gehouden werd, bracht het NRC een hele mooie necrologie. Deze is hier te vinden.  Wat Michiel betekende met zijn muziek en waarom hij een van de beste frontmannen ooit binnen het genre genoemd wordt, valt te lezen in deze Volkskrantrecensies n.a.v. zijn platen.

Hieronder enkele foto’s van Michiel op de KSE, die tijdens de diashows vertoond werden.