Tunnelwanden te nat om te beschilderen…

Tja… en dan gebeurt uiteindelijk toch tijdens het zomerreces (dus daarom lees je het nu pas op mijn blog), waar ik al zo lang bang voor was en wat ik eigenlijk al zo’n klein beetje voorspeld had, al bleef ik hopen ongelijk te zullen krijgen…

In de krant van 26 juli 2017 stond het: de Gemeente Etten-Leur besluit de handdoek in de ring te werpen: de wanden van de tunnels bij de Hoge Neer die eens zo fraai beschilderd waren door jong en oud uit de buurt in de meest fantastische kleuren en motieven en daarmee een feestelijk voorproefje vormden voor de kunstwerken van Mario Pasetto en Stijn de Wilde in de tunnelbak zelf, worden niet meer gerestaureerd nadat ze door weer en wind in een jaar tijd ernstig beschadigd geraakt zijn.

Naar de oorzaak hiervan schijnt uitgebreid onderzoek gedaan te zijn. Wat dit onderzoek heeft ingehouden en wat de bevindingen daaruit waren is nooit in de openbaarheid gekomen. Op vragen in de raad van gemeenteraadslid Clasien de Regt en van journalisten zoals Marie Louise Polane van Local-FM kwam nooit een duidelijk antwoord. Een goed onderzoek zou o.a. hebben kunnen bestaan uit het aanbrengen van een proefstukje op de getroffen tunnelwand. Dit keer optimaal prepareren, kijken wat het resultaat is en vervolgens gefundeerde conclusies trekken. Geen spoor daarvan te vinden op de desbetreffende locatie…

Na bijna een jaar onzekerheid ligt daar dan nu de mededeling: ‘Na lang wikken en wegen is besloten het project niet meer af te maken’. Over het onderzoek en de uitslag daarvan wordt niets vermeld, alleen dat er ‘onvoldoende garantie van de fabrikanten zou zijn dat de verf goed hecht en dat het kunstwerk mooi en intact blijft onder invloed van vocht’.

Ik ben bang dat dit gewoon een reden/smoes  is om er vanaf te komen. Het is natuurlijk een centenkwestie…

Bij de aanvang van deze fase van het project zijn een aantal dingen mis gegaan, zo vrees ik.  Als verf snel afbladdert komt dat doorgaans door onvoldoende hechting. Dat krijg je als de wand waarop geschilderd wordt niet of onvoldoende schoongemaakt (met drukreinigers) of ontvet is. Ook kan het zijn dat de primer  en de grondverflaag niet van de juiste kwaliteit geweest zijn of niet (goed) aangebracht zijn geweest.

Hoewel er een fors kostenplaatje hing aan de voorbereidende werkzaamheden weigerde het schildersbedrijf dat e.e.a. verzorgd had naderhand verantwoording te nemen toen de schildering ging afbladderen. Stijn en Mario zouden de verf te sterk verdund hebben laten opbrengen  beweerde men destijds zelfs van gemeentewege!  Volslagen nonsens! Ook het aanbrengen van een beschermende coating na voltooiing van het werk is nooit gebeurd.

Kortom, net als bij het eerste tunnelproject uit 1986 heeft de Gemeente de uitvoerende kunstenaars en de vele vrijwilligers behoorlijk in de kou laten staan. Dat er nooit open en eerlijk gecommuniceerd is naar de pers over het mislukken van deze fase van het project en het onderzoek daarnaar  geeft zeer te denken.

Als men over zoiets relatief eenvoudigs al geen open kaart wenst te spelen, wat moet je dan denken over openheid van zaken bij beslissingen over zwaardere beleidszaken?

Via deze link: Local News is te horen hoe Marie-Louise Polane van Local FM woensdag 1 maart jl. wethouder Ron Dujardin kritisch bevraagt over deze zaak. Wat opvalt is daarbij hoe de goede man rond de hete brij blijft heen draaien en eigenlijk helemaal geen helder antwoord geeft op de duidelijke vragen van de verslaggeefster.

Het voortijdig afsluiten van het project zou in goed overleg met de begeleidende kunstenaars Stijn de Wilde en Mario Pasetto besloten zijn. Zij zijn heel lang optimistisch geweest over de goede afloop en hadden beslist de wens om alles netjes en voor jaren af te werken.Ik denk dat deze twee initiatiefnemers en begeleiders van het project  nu al lang blij zijn van deze slepende zaak verlost te zijn, temeer omdat zij aanvankelijk toen de eerste problemen van de afbladderende wanden aan het licht kwamen, de schuld hiervoor in de schoenen geschoven kregen.

Hoewel later alles uitgepraat en afgezoend leek te zijn, lijkt me zoiets de verhoudingen toch behoorlijk te verstoren. Ook de lange tijd die men nodig had om tot dit teleurstellend besluit te komen getuigt van weinig slagvaardigheid en bereidheid om alles tot een goed einde te brengen van de kant van de Gemeente.

Van harte hoop ik dat beide kunstenaars voor hun (vergeefse) enthousiasme en hun grote investering in tijd en vakantie-uren enige compensatie hebben ontvangen. Ik wens hen in ieder geval veel succes met volgende projecten!

Omdat we sinds bovenstaande foto’s van het verval weer een paar maanden verder zijn, ben ik vanmiddag (op de dag dat ik dit schrijf,22 augustus) nog even ter plekke wezen kijken om onderstaande foto’s te maken. Deze spreken voor zich……

 

Voor de volledigheid hieronder het behandelingsplan van Gemeentewerken uit 1986. Deze instantie gaf hiermee een gedegen advies ter voorbereiding van de tunnelmuren, maar gezien het kostenplaatje werd daar toen ook geen gehoor aan gegeven. Met de treurige afloop van dien, een half jaar later…..