‘Voorlopig geen oplossing voor afbladderende verf fietstunnel’, dat was de kop boven een artikel in BN/DeStem van 24 februari jl. Het verhaal ging over de ontluistering van de afbladderende wanden van de zuidelijke inrit van de fietstunnel tussen de wijken Hooghuis en Hoge Neer (aan de kant van de Hoge Neer dus) en wat men er wellicht aan zou kunnen gaan doen.
Over het beschilderen van deze wanden in de zomer van 2015 heb ik destijds hier verslag gedaan, trots op, en meelevend met oud-KSE-leerling (en inmiddels tekendocent) Stijn de Wilde en zijn maat Mario Pasetto, die deze enorme schildersuitdaging aandurfden, gesteund door vele buurtgenoten en de Gemeente. Helaas, net als het tunnelproject waar ik in de tachtiger jaren aan mocht meewerken, is ook het tunnelschilderproject van Stijn en Mario geen gelukkig einde beschoren ( toen en, naar het zich laat aanzien ook nu, door misplaatste zuinigheid van de gemeente), tot op dit moment tenminste.
In juni 2016 bleek de verf op de in 2015 beschilderde tunneldelen niet goed te hechten. Hier lees je daar alles over. Na deze constatering kondigde de gemeente een onderzoek aan naar de oorzaak, maar blijkbaar, zoals in het artikel van 24 februari jl. te lezen valt, is een oplossing nog niet in zicht. Uiteraard was ik benieuwd hoe de zaak er thans bijstaat en ben ik ter plaatse wat foto’s wezen maken. Eigenlijk viel de situatie die ik aantrof me nog niet eens tegen, vergeleken met de toestand van juni 2016.
Het verval is het ergste aan de westkant (de ‘weer-kant’, waar regen en wind meestal vrij spel hebben). Bovendien zie je daar sterke druipsporen en aanslag waar regenwater, afkomstig van het erboven gelegen gazon, over de schildering heen kan vloeien bij zware regenval. Een kunststof opstaand randje tussen het gras en de betonnen wanddelen, dat dat water tegenhoudt zou al een hele verbetering zijn, uiteraard na restauratie/vervanging van de schildering. Op dit muursegment is namelijk al sprake van een ver gevorderd stadium van afbladderen.
Daar is het, volgens mij, een kwestie van uithuilen en opnieuw beginnen: alles eraf halen, nieuwe hechtlaag impregneren, de schildering er weer opzetten en (dan nù wel) voorzien van een beschermende coating, ook over de bovenrand van de betonnen wanddelen zodat het schilderij optimaal beschermd is tegen de weersomstandigheden en in regenend hemelwater.
Zwaar aangetast stuk met druipsporen
Hier hetzelfde
Dit stuk is eveneens in slechte staat
Dit stukje is echt helemaal weg gebladderd
Ook hier behoorlijke schade
Aan de overzijde ziet het er allemaal gelukkig beter uit
Dit stuk gaat ook nog wel, afgezien van wat leksporen
Aan beide zijden is de conditie van de dieper gelegen stukken redelijk
Dit gedeelte kan er ook nog mee door na relatief kleine herstellingen
Hieronder nog wat foto’s van de noordkant die tijdens de zomer van 2016 beschilderd zou worden. Wellicht is het verstandig hier wat proefstukjes te maken om te kijken hoe die zich houden de komende maanden. Hoe dan ook, van harte hoop ik dat Stijn en Mario, de stuwende krachten achter dit gigantisch werk, het nog mogen meemaken dat het geheel, bestand tegen de tand des tijds en weer en wind, naar tevredenheid van iedereen voltooid zal zijn.
Hopelijk kan het bedrijf wat voor veel geld de wanden destijds in 2015 behandeld heeft vóór het schilderen wat doen, als een soort garantie op de destijds geleverde diensten (die dus duidelijk niet het gewenste resultaat hadden) en zal het straks (als het er nog eens van mag komen, veel prioriteit lijkt er door de gemeente nog niet aan gegeven te worden) bij het nog te schilderen gedeelte allemaal beter uitpakken!
Via deze link: Local News is te horen hoe Marie-Louise Polane van Local FM woensdag 1 maart jl. wethouder Ron Dujardin kritisch bevraagt over deze zaak.
Het nog te beschilderen stuk
Het nog te beschilderen stuk
En dan maar hopen dat het dan niet meer zo eindigt….
