Dit is de laatste post vóór de meivakantie. Iedereen een paar mooie zonnige dagen gewenst en voor hen die nog voor de klas staan: goed uitrusten voor de eindsprint! Als braaf katholiek jongetje las ik al op 6-jarige leeftijd het tijdschrift ‘de Engelbewaarder‘, dat elke twee weken op school werd uitgereikt. Omdat ik toen al graag tekende (kijk maar eens hier) trokken de illustraties in dat blad me bijzonder, vooral die van een zekere Jan van den Brink, die de verhalen en de stripjes van zijn vrouw Riet illustreerde.
Jaren lang heb ik genoten van die verhalen en de daarbij behorende plaatjes: de avonturen van Jantje Kier en zijn bromstep, Ezeltje Balkie, en veel andere verhalen. Ik was dus ook zeer onder de indruk toen ik in 1973 in Etten-Leur ging werken en ontdekte dat één van mijn collega’s deze zo door mij bewonderde illustrator was. 1973 was geen gemakkelijk jaar voor Jan en zijn vrouw: tijdens de zomervakantie in hun huis in Frankrijk werd zij getroffen door een beroerte waarvan zij helaas niet goed meer herstelde.
Gedurende de 20 jaar die volgden waarin ik beiden beter mocht leren kennen, stonden in het teken van grote zorg om en voor Riet. Dat nam niet weg dat ik naast Jans zorgzaamheid ook kennis heb mogen maken met zijn creatieve gedrevenheid en de liefde voor de kunst. Samen hebben we diverse projecten ondernomen, decors ontworpen en geschilderd, en de basis gelegd voor het leerplan tekenen op de KSE wat het vak de examenstatus op Havo op zou leveren.
Vooral het samen schilderen, zoals de decors voor de revue bij het afscheid van collega Frans zuster Borremea en het samen werken aan het afscheidsschilderij voor onze lieve collega zuster Virgo zal ik zeker niet vergeten.
Toen Jan in 1984 afscheid nam van de KSE mocht ik de omslag van het programmaboekje van de feestelijkheden tekenen en Jan toespreken en cadeaus overhandigen. Ook werd er een documentaire getoond (voor de eerste keer dat zoiets in eigen beheer gemaakt werd met tekencollega Kees Lauwen als de grote editor) met als titel: ‘Sporen van een kunstenaar’.
Jan greep voor de laatste keer die gelegenheid aan door vriend en vijand te verbijsteren met een afscheidsrede van bijna een uur….. Op school zouden we een zeer gedreven en karakteristieke collega gaan missen. Gelukkig zijn Jan en ik elkaar blijven zien en volgen tot Jans dood in 1993.
Wat in dit verhaal zeker ook niet mag ontbreken zijn een paar kunstwerken uit het grote oeuvre wat Jan nagelaten heeft. Behalve illustraties en vrij werk met pen en inkt maakte hij ook monumentaal en religieus werk.
Literatuur: ‘Worstelen met de materie’ , uitgegeven bij de tentoonstelling ‘Jan van den Brink: een overzicht, mei 1993, De Nobelaer, Etten-Leur
Mieke Conijn: ‘Jan van den Brink, bevlogen kunstenaar’, overzicht en beschrijving van Jans oeuvre, 1994
Wie meer wil weten over Jan en zijn werk vindt hieronder de contactgegevens van de Stichting Jan van den Brink die zijn nalatenschap beheert:
Contactadres:
Annette Gepkens
Willemstraat 28
4701 HC Roosendaal
Tel.01650 954925